“گذر تاریخی آش ایرانی”

با گذر از خطه سرسبز گیلان ومازندران، با عبور از دامنه های برفگیر آذربایجان درغرب و سرزمین پهناور خراسان در شرق ، گستره های وسیع ایران مرکزی و دیار پربرکت لرستان و کردستان و کرمانشاهان و پهنه گسترده فارس و دیداری از دیار گرم جنوب و حاشیه خلیج فارس کمابیش نظاهره گر یک غذای مشترک سنتی ،ساده و در عین حا ل مایه گرفته از ذوق و طبع تنوع طلب ،مطابق با ذائقه های بومی و بر گرفته از آداب و رسوم محلی وترکیب یافته از مواد غذایی غنی پرورش یافته طبق شرایط طبیعی جغرافیایی هستیم و این غذای مشترک ،ساده و پر تنوع چیزی بجز آش ایرانی نیست!

بر اساس تعریف فرهنگ عمید از آش یا « با» بعنوان غذای آبدار که به اقسام مختلف با برنج و روغن و سبزی یا آرد وحبوب و گاه با گوشت طبخ می کنند ، نام برده شده است .

آش یاد آور روزگارانی است که بیشتر غذاها بر روی آتش و هیزم پخته شده و کلمه آشپزی هم بر گرفته از همان قرون است و بر پایه همان دوران کلمه « با» بدنبال اسم این دسته غذاها می آمده مثل: شوربا-جوجه با(آش جوجه)-ماست با(آش ماست)….که امروزه در بعضی از گویشهای محلی به همین صورت استفاده می شود.

گویند هر غذای ایرانی یک افسانه قدیمی بدنبال خود دارد و همواره این افسانه ها بهانه ای برای پخت انواع غذاها بویژه آش ها بوده است و در این میان یکی از پر مصرف ترین ومطبوع ترین آش ایرانی آش رشته است ، آشی که بارشته های خمیر آرد گندم و حبوب و سبزی به هم آمده و اغلب با کشک سرو می شود.

وقتی از سرمای زمستان به گرمای خانه پناه می آوریم و آنگاه که برای رسیدن به آرزوها و گشایش کارها به نذر روی آورده ودست نیاز به درگاه الهی می گشائیم ، وقتی پشت قدم عزیز کرده ای با امید سلامت و توفیق وی در سفر ،دندان آوردن طفل ،ازطبخ آن در آخرین شب پائیز و آغاز اولین روز زمستان گرفته تا آش مراد چهارشنبه سوری و پخت این آش در دامنه طبیعت در سیزدهم فروردین ، شروع زندگی مشترک نو عروس به دلگرمی و امید بدست گرفتن سر رشته زندگی و خلاصه و خلاصه هر جا سخن از اتفاق مهمی است بهانه ای جهت طبخ آن حس می شود و با تزیین و تقدیم آن به دوستان و همسایگان و بستگان ،پیام آور صلح و دوستی و سلامتی و مدد دعای خیر از دیگران می شویم .

بر اساس باورایرانیان قدیم خوردن رشته قبل از آغاز هر کار جدید مرسوم است و خوردن این رشته های در هم تابیده مثل باز کردن یک گره کور و حل یک مشکل است و بر اساس اعتقاد ایرانیان به گندم بعنوان مایه برکت زندگی ، استفاده از این رشته های گندمی سبب زندگی با برکت وگشایش کار بوده است.

پخت آش در واپسین روزهای سال یا آش مراد چهارشنبه سوری نیز بر گرفته از اعتقاد سنت زرتشتی است که برای شاد کردن فروهرها(ذره ای از ذرات نور اهورامزدا که نزد هرکس ودیعه گذاشته شده است) و بر این اعتقاد که فروهرها در روزهای خاص از سال به زمین بازگشت دارند شاید بر باوری با مقدس دانستن عدد هفت با هفت جزء (برنج-رشته- سبزی- لوبیا –عدس –نخود-کشک)ترکیب کرده و به امید سلامتی ، شادی برای همه فامیل و گشایش کار در جمع اعضای فامیل طبخ می شده است .

به امید حفظ میراث پر برکت سفره ایرانی

تالیف:لاله شفیعی

Normal 0 false false false MicrosoftInternetExplorer4

كليه حقوق اين سايت متعلق به موسسه فن آوري و هتلداري آفتاب پارسه به شماره ثبت 1055 می باشد هرگونه انتشار نقل قول وکپی برداری ،استفاده مجدد در سایتهای اینترنتی، نشریات ،آموزشگاه ها وغیروتنها با اجازه كتبي وذكرماخذ مجاز مي باشد وبدون دریافت مجوز کتبی پیگرد قانونی دارد.